Gedicht Vlinder
Tijdens de begrafenis heeft een vriendin van Marinka (Monique) een gedicht voorgelezen aan het graf. De tekst was als volgt:
Vlinder
Ergens in een donker woud.
Heeft een rups een cocon om zich heen gebouwd.
Het eeuwige kruipen maakte haar vreselijk moe.
Ze wilde naar een veilig plekje toe.
Vanuit haar cocon heeft ze kracht en warmte gegeven.
Maar voelde ze zich ook eenzaam en kon zich niet goed bewegen.
In die cocon voelde ze zich veilig
Maar diep in haar hart, wilde ze graag een vlinder zijn.
Ze was alleen bang voor de enorme verandering die ze zal ondergaan.
En voor wat haar straks allemaal te wachten zal staan.
Dapper als ze was besloot ze zich aan de natuur over te geven.
En te vechten voor een gelukkig leven.
Ze voerde in haar cocon een zware strijd.
Ze raakte de contole over haar lichaam en leven kwijt.
In die cocon heeft de stilte haar tot eindeloos dromen gebracht.
In die dromen, lag de wereld voor haar open en voelde ze zich vrij
Hoe moeilijk ook, maar de tijd heeft de cocon geen tijd gegeven.
Om te ontpoppen tot een dartelende vlinder, ook niet voor heel even.
Geen zonnestralen meer door haar vertrouwde cocon.
Geen kleurrijke vleugels die zich zouden kunnen spreiden in de zon.
Geen sterren in een donkere nacht.
Geen kleurrijke vlinder meer die zich toont met al zijn pracht.
Dat steeds weer vechten deed haar te veel pijn
Maar in ons hart zal ze voor eeuwig die prachtige vlinder zijn
Rust in vrede lieve MARINKA
Xjes Moon
|